Bij de Paarden4daagse zijn jaarlijks zo’n zestig vrijwilligers betrokken. En zoals bij veel van dit soort activiteiten; zonder de vrijwilliger is het onmogelijk om een evenement als dit te organiseren. Marjo van Heerde is namens de organisatie verantwoordelijk voor de coördinatie op de pleisterplaatsen. Een klus die haar op het lijf is geschreven.
Zij was in het verleden een verdienstelijk dressuurrijdster en is sinds 12 jaar woonachtig in Epe. Zelf nam ze nog nooit deel aan het evenement. “Ik zou heel graag een keer mee willen doen, maar we hebben er niet de geschikte paarden voor. Ik kom hier al een paar jaar als EHBO’er en vorig jaar heb ik me laten strikken als vrijwilliger. Ooit zal ik nog wel eens meedoen als ruiter of menner, maar nu dus even niet. Wat mij betreft is dat geen probleem. Op deze manier helpen is ook fantastisch.”
‘Je klaart de klus met z’n allen’
Marjo neemt de coördinatie van de pleisterplaatsen op zich, de plek waar de combinaties hun pauze nemen om de paarden even rust te geven en om zelf wat te eten en te drinken. “Ik hou heel erg van de gezelligheid en ‘het samendoen’. Je klaart de klus met z’n allen en dat maakt het heel leuk en vooral ook gezellig. De rustpunten zijn iedere dag weer anders en je ziet mensen genieten van de omgeving en de sfeer, het contact met de andere deelnemers en de gezelligheid. We scannen alle deelnemende combinaties bij aankomst. Zo hebben we zicht op hoeveel combinaties er nog binnen moeten komen. Dat lijkt misschien overdreven, maar je wilt graag weten wat er nog in het bos rondrijdt en vooral hoeveel er nog binnen moet komen.”
Marjo vervolgt: “Verder zorgen we voor een appeltje en water voor de paarden. En regelen we dat iedereen zich netjes opstelt en een plekje heeft. We nemen verder de catering voor onze rekening en zorgen dat de toiletwagen netjes blijft. En na afloop zorg je er uiteraard voor dat het terrein weer netjes is opgeruimd”, aldus de Epese, die verder aangeeft dat deze week voor haar ook een soort vakantie is, ook al is het hard werken geblazen. “Ik neem een week vrij van m’n werk en thuis zet ik alle verplichtingen op een laag pitje. Je bent er zelf ook een weekje helemaal uit. Ik zie dit vooral als een feestje. Natuurlijk heb je vooraf de kriebels en vraag je je af of je niets ben vergeten. Maar uiteindelijk komt het altijd goed.”
Tekst en foto: Gerrit Tenkink