Als Teun Visser vertelt over zijn deelname aan ‘Epe Fietst voor Water 2015’, krijgt hij weer een brok in zijn keel. “Het was in één woord geweldig. Eén groot avontuur en dat gecombineerd met het goede doel; ik heb direct gezegd: ‘Bij een volgende editie ben ik weer van de partij’.”
En dus stapt Teun Visser samen met 31 andere deelnemers in september op de mountainbike om in 7 dagen totaal 550 kilometer weg te trappen over de Kenyaanse (zand)wegen.
Maar eerst iets over Epe Fietst voor Water 2019. Het project is een onderdeel van Kenya Kinderen en is opgezet om geld in te zamelen voor een waterproject voor het dorp Maai Mahiu. Dit dorp kent een enorme waterschaarste en de aanleg van waterleiding en waterpunten zal de leefomstandigheden voor de mensen in het dorp aanzienlijk veraangenamen. Het doel van Epe Fiets voor Water 2019 is de aanleg van een aantal extra waterputten (bore-holes) en de opstart van een eigen waterleidingbedrijf. Het behoeft geen uitleg dat daar flinke bedragen voor nodig zijn.
‘Aan het eind van de dag heb je een zere kont, maar dat hebben we allemaal’
En met al zijn enthousiasme wist Teun ook Marja van de Mars zover te krijgen dat ze meefietst en zich inzet voor het project en de sportieve uitdaging. “Ik werd geraakt door Teun zijn betrokkenheid. Wij kennen elkaar al heel lang en steeds als ik hem tegenkwam dan begon hij erover. Uiteindelijk heb ik ‘ja’ gezegd. Eigenlijk best wel gek. Ik hou van wandelen en heb de Nijmeegse Vierdaagse gelopen, maar ik ben helemaal geen fietser. Als ik naar mijn moeder ging, drie straten verderop, dan pakte ik de auto.”
Sportieve uitdaging
Voor Teun is het niet zo moeilijk om uit te leggen waarom het project hem zo aanspreekt. “Allereest natuurlijk het goede doel. Ik heb diep respect voor hetgeen Erwin van Andel (initiatiefnemer van ‘Kenya Kinderen’) daar heeft gerealiseerd. De stichting zorgt er echt voor dat de leefomstandigheden daar verbeteren. Ik heb het met eigen ogen gezien. Maar daarnaast geef ik ook eerlijk toe dat het avontuur en de sportieve uitdaging trekt. Het is niet alleen het fietsen. Dat is wel pittig, maar als je getraind bent, is dat goed te doen. Maar alles eromheen is pittig. Je slaapt met z’n tweeën in een klein tentje, terwijl de temperatuur ’s nachts zakt tot bij het vriespunt. Voor het toilet wordt ergens een gat in de grond gegraven en om je te wassen krijg je een minimaal beetje water, want water is daar schaars. Reden ook waarom we ernaartoe gaan”, zegt Teun, die in z’n enthousiasme van alles over de natuur, de vriendelijke mensen en het prachtige landschap kan vertellen. “Maar wat me vooral ook is bijgebleven van die eerste keer is de onderlinge verbondenheid. We gingen met heel verschillende mensen op pad en ik was benieuwd of dat allemaal wel samen zou gaan, maar uiteindelijk heeft iedereen hetzelfde doel voor ogen: samen de tocht volbrengen. Dat ‘wij-gevoel’ is geweldig.”
Acties
Naast de sportieve uitdaging staat de deelnemers nog een tweede uitdaging te wachten; namelijk zovele mogelijk geld binnenhalen voor het goede doel. Teun en Marja hebben daarvoor de krachten gebundeld en inmiddels al een mooi aantal euro’s binnengehaald door de verkoop van 130 kalfsrollades en 200 liter zelfgemaakt erwtensoep. “Verder gaan we nog een speciale avond organiseren voor genodigden, zullen we een aantal zakelijke relaties aanschrijven en hebben we nog wat andere ideeën. Het doel is natuurlijk wel om zoveel mogelijk geld op te halen.”
Spannend
Net als Teun ziet Marja de tocht als een groot avontuur, maar ze kijkt vooral ook op tegen de sportieve uitdaging. “Ik ben al druk in training. Ik ga drie keer per week naar de sportschool in Apeldoorn voor een speciale fietstraining en een core-training. Daarnaast fiets ik op dit moment één à twee keer per week in het bos. Ik vind het best spannend. Qua conditie zal het wel lukken, maar ik moet de techniek van het mountainbiken iets beter onder de knie krijgen. Het schakelen en het sturen is nog wel een dingetje”, zegt Marja, die zonder twijfel kan rekenen op de mentale ondersteuning van Teun. “Het gaat lukken. Dat weet ik zeker. Je kunt altijd meer dan je denkt. Zeker met zo’n mooi doel voor ogen. Bovendien hebben we alle tijd. Je stapt ’s ochtends om 8.00 uur op de fiets en je hoeft de hele dag niets anders te doen dan fietsen. Geen zorgen aan je hoofd en lekker genieten van het landschap en de natuur. En aan het eind van de dag heb je een zere kont, maar dat hebben we allemaal.”
Tekst en foto: Gerrit Tenkink