Martijn de Haas gaat zijn derde seizoen in als hoofdtrainer van SV Epe. Tijd om te oogsten zou je kunnen zeggen nu de selectie min of meer intact is gebleven en de spelers allemaal een jaartje ouder zijn. Alleen Frenkie Overmars verkaste naar IJsselmeervogels. “We hebben afgesproken dat we voor de prijzen gaan. Voor minder doen we het niet.”
Lange tijd ging hetzelfde verhaal rond over SV Epe: leuk voetbal, maar allemaal heel jonge jongens die zich op de belangrijke momenten de kaas van het brood laten eten en die in de cruciale wedstrijden de punten laten liggen. Dit seizoen gaat die vlieger niet op. Dragende spelers als Sven Hoogeboezem, Stefan Lokhorst en Lars Timmer maken al meerdere jaren deel uit van de selectie. Daarnaast is Koen Logen terug van weggeweest na een lange blessure. Jeugdig talent blijkt ook erg stabiel. “We zijn inderdaad allemaal een jaartje ouder. Vorig seizoen eindigden we op een vierde plek en pakten we een periodetitel. We hebben als team de ambitie uitgesproken om ook dit jaar weer voor de prijzen te gaan.”
We hebben afgesproken dat we voor de prijzen gaan
Oplossingen
De selectie bij elkaar houden was een dingetje. Dat lukte, want Epe heeft, mede door inspanning van De Haas, het roer omgegooid. In het verleden waren de jeugdspelers die elders gingen studeren min of meer afgeschreven voor de selectie. “En dat is jammer, want ze hebben jarenlang in de jeugd bij SV Epe op een hoog niveau gevoetbald en dan zijn ze plots weg. Nu denken we in oplossingen. Samen met de spelers zoeken we in de buurt van de stad waar ze studeren naar amateurclubs waar ze kunnen trainen. En in Epe trainen ze dan donderdag- of vrijdagavond onder leiding van de trainer van ons tweede team, Frank Spijker. Zo komen ze aan hun twee trainingen per week. We zien dat het werkt, want de spelers zijn fysiek allemaal topfit.”
Stabieler
Maar een goede fysieke gesteldheid is maar een deel van het spel. Ook mentaal ziet de trainer dat de groep stappen heeft gezet. “De kern van het team is weer een jaartje ouder. Ze zijn door hun studie heen, gaan samenwonen of hebben een baan. Dan wordt het allemaal wat stabieler. Ik zie dat onze spelers binnen en buiten het veld stappen hebben gezet.”
Middagje voetbal
Een zondagmiddag op de Wachtelenberg staat garant voor spektakel. Het is niet voor niks dat SV Epe een club is met een trouwe supportersschare, die zowel de thuis- als de uitwedstrijden bezoekt. Ook voor dit seizoen belooft De Haas spektakel in de 3e Klasse B met onder andere wedstrijden tegen streekgenoten SV Vaassen en KCVO en angstgegner Robur et Velocitas. “Vorig seizoen sloten we af met 52 punten en 70 doelpunten voor. Gemiddeld dus bijna drie doelpunten per wedstrijd. SV Epe is van oudsher ingesteld op aanvallend voetbal. We spelen standaard 4-3-3. Dat mogen de toeschouwers ook dit seizoen weer verwachten. Kijk naar onze achterhoede. Van oorsprong staat er maar één die altijd al in de achterhoede heeft gevoetbald. De rest zijn middenvelders of aanvallers die we omgevormd hebben. We denken altijd vooruit.”
Meer dan voetbal
Hoe fanatiek De Haas ook is, relativeren is hem niet vreemd. “We zijn hier bij een amateurvereniging. Voetbal is belangrijk, maar er is meer. Het sociale aspect bij de club speelt een rol; het moet ook leuk zijn. Mijn spelers zetten zich ook op andere manieren in voor de vereniging. Sommigen zijn leider of trainer bij de jeugd en als selectie organiseren we ieder jaar en darttoernooi voor de vereniging. Afgelopen seizoen regelden we een après ski-avond voor de hele vereniging. Ik vind het belangrijk dat mijn spelers laten zien dat ze onderdeel zijn van een vereniging en dat er meer is dan voetbal.”
Hobby
Wat is de persoonlijk ambitie van de SV Epe-trainer? “Ik zie dit heel duidelijk als hobby. Ik heb mijn TC 2-diploma en daarmee kan ik clubs uit de 2e en 3e klasse trainen. Wil ik hogerop, dan moet ik daar te veel tijd en geld in investeren. Misschien dat ik een keer naar een zaterdagclub ga, lijkt me leuk. Maar het kan ook een zondag vierdeklasser zijn. Ik geniet ervan om met jonge mensen te werken en om ze individueel beter te maken, samen stappen zetten. Ook op het mentale vlak. Hoe ga je om met tegenslag en hoe geef je ze zelfvertrouwen? Als we verliezen dan kan ik daar wel ziek van zijn, maar ik lig er niet meer wakker van. Na verlies moet je ook weer door. Vorig jaar hadden we een off-day tegen Robur. Die wedstrijd verloren we met 7-1. Ik was er behoorlijk pissig over, maar mijn assistent-trainer zei: ‘Je kunt beter één keer met 7-1 verliezen dan zeven keer met 1-0’. En zo simpel is het.”
Tekst en foto: Gerrit Tenkink