Deze ingezonden brief van de 90-jarige mevrouw A. Rorije de Graaf uit Epe zat gisteren in onze brievenbus en willen we u niet onthouden.
‘Ik was 15 jaar toen de oorlog was afgelopen. In het dorp was een grote feestvreugde. Alles was één en danste met elkaar, [ook] de dokter, tandarts en notaris [deden mee]. We waren één.
Ik hoor m’n moeder nog zeggen ‘Hoe lang blijft dat zo? Je zult gauw genoeg zien dat er weer standverschil is’. En dat was zo.
We zijn nu één door het coronavirus. Als dat virus voorbij is, zijn we dan nog één?’
A. Rorije de Graaf, Epe