‘Stap voor stap komen we dichterbij’

848
José Olthuis en Alfred Sneller: “We willen vooruit en daar hoort bij dat je je af en toe ook even laat horen.”

De emancipatie van het vrouwen- en meidenvoetbal maakt landelijk flinke stappen. Ook op clubniveau, zoals bij SV Epe, is dat te zien. “We komen stap voor stap dichterbij”, zeggen José Olthuis en Alfred Sneller, samen verantwoordelijk voor de coördinatie van het vrouwen- en meidenvoetbal bij SV Epe. Dit interview vond plaats in september toen de coronamaatregelen versoepeld waren.

“En daarmee willen we niet zeggen dat we voor iedere meter moeten knokken”, zegt José. “Bij SV Epe is het allemaal keurig geregeld, maar er zijn natuurlijk nog wel wat wensen van onze kant. Vrouwenvoetbal is best goed geïntegreerd binnen de vereniging, maar af en toe word je nog wel eens vergeten. Dat is geen onwil, maar af en toe een ‘Hallo, we zijn er ook nog’ is dan wel nodig.”

Genieten
Alfred en José hebben aan het begin van het seizoen de handschoen opgepakt om het vrouwen- en meidenvoetbal binnen de vereniging te structureren. “We hebben ruim tachtig voetballende meiden bij SV Epe. Dames I, Dames II en een 017-team. De rest van de meiden voetbalt nu nog met de jongens”, zegt Alfred, die zelf een voetballende dochter in het Dames II-team heeft. Ook José heeft een voetballende dochter. “En dan ben je er natuurlijk al snel bij betrokken. Je doet het toch uit een soort verantwoordelijkheidsgevoel. Je kind maakt gebruik van de faciliteiten van een mooie vereniging en daar mag dan ook wat vrijwilligerswerk tegenover staan. Ik geniet als ik zie hoeveel lol die meiden uit het voetbal halen. Vroeger stonden de meiden altijd naar de jongens te kijken. Nu is het andersom. Het was zaterdag echt druk langs het veld toen het O17-meidenteam thuis voetbalde. Daar kan ik van genieten.”

Vroeger stonden de meiden altijd naar de jongens te kijken. Nu is het andersom

Continuïteit
De vereniging heeft het organisatorisch aardig op de rails en ook sportief gezien heeft de vrouwen- en meidenafdeling stappen gezet. Het is nu vooral belangrijk dat er continuïteit komt. “Ons eerste team voetbalt in de 1e klasse. Dat is landelijk een hoog niveau en voor de vereniging is het belangrijk dat Vrouwen II daarbij kan aanhaken, zodat het verschil niet te groot wordt. Gelukkig hebben we ook een O17-team dat het goed doet en hebben we redelijk veel meiden daaronder. Volgend seizoen streven we ernaar om ook een O15-meidenteam te starten. Maar voor ons is het een uitdaging om al die teams steeds goed bezet te houden, waarbij ook de leeftijdsverschillen binnen een team niet te groot moeten worden. Ons streven is om op elk niveau voetbalplezier te hebben. Maar dat kan alleen als je als club aandacht geeft aan het vrouwen- en meidenvoetbal, alleen dan kun je groeien. Daarbij kijk je niet alleen hoe het gaat op het veld, want daarbuiten is minstens zo belangrijk. Daar moet het onderling ook klikken en gezellig zijn. Dat is wel een uitdaging”, aldus Alfred, die benadrukt dat ook bij de begeleiders en trainers alle plekken bezet zijn.

Uitstraling
Het is al vaker gezegd: het vrouwenvoetbal heeft binnen veel verenigingen een positieve uitwerking op de sfeer in en rond de velden, maar ook in de kantine. Ook bij SV Epe merken ze dat. Alfred: “We hebben bijvoorbeeld relatief veel meiden die ook een vrijwilligerstaak binnen de vereniging oppakken. Bovendien is het gewoon gezelliger, jongens en meiden bij elkaar, ook in de kantine. We hebben al veel zaken gerealiseerd. De kleding voor speelsters en begeleiders bijvoorbeeld is perfect geregeld. De thuiswedstrijden van het eerste vrouwenteam zijn, net als bij de mannen, op het eerste veld en voor de wedstrijd is er muziek en de stand houden we bij op het scorebord. Dat lijken misschien kleine dingetjes, maar het heeft allemaal te maken met uitstraling. We sturen voorafgaande aan de wedstijden van Vrouwen I aan al onze meiden een berichtje dat het eerste team thuis speelt. We hopen natuurlijk dat ze komen kijken en dat ze dan denken: ‘Wauw, dat wil ik later ook’.”

Wensenlijstje
“De club waardeert dat we deze taak op ons hebben genomen, maar dat wil niet zeggen dat alles vanzelf gaat. We hebben een aantal zaken waarvoor we nog moeten knokken”, zegt José, die dat ook ziet als een logische route richting gelijkwaardigheid. “We hebben onlangs nog een wensenlijstje bij het bestuur neergelegd. Zo willen we graag een toernooi voor onze vrouwen organiseren en we willen volgend voorjaar ruimte krijgen voor een meidenclinic om nieuwe meiden te enthousiasmeren. We zijn heel tevreden zoals het nu gaat, maar we zijn ook ambitieus. We willen vooruit en daar hoort bij dat je je af en toe ook even laat horen.”

Tekst en foto: Gerrit Tenkink